لبخند عبرت :
هنگامى که برادران مى‏خواستند یوسف علیه‏السلام را به چاه افکنند، یوسف خندید. برادران تعجب کردند که در این مصیبت چه جاى خنده است. حضرت یوسف علیه‏السلام راز خنده خود را اینگونه بیان نمود: «فراموش نمى‏کنم که روزى به شما برادران نیرومند با بازوان قوى و قدرت زیاد جسمانى نظر افکندم و خوشحال شدم. با خود گفتم کسى که این همه یار و یاور نیرومند دارد چه غم از حوادث سخت خواهد داشت. آن روز بر شما تکیه کردم و به بازوان شما دل بستم، اکنون در چنگال شما گرفتارم و از شما به شما پناه مى‏برم و به من پناه نمى‏دهید، خدا شما را بر من مسلّط ساخت تا بیاموزم که به غیر او ـ حتّى به برادران ـ تکیه نکنم. »                                                                                                                               ناصر مکارم شیرازى، تفسیر نمونه، دارالکتب الاسلامیّه، 1370، ج9، ص342.